David Gilmour urodził się 6 marca 1946 roku w Grantchester na przedmieściach Cambridge jako starsze dziecko Douglasa i Sylvii związanych ze środowiskiem nauczycielsko-uniwersyteckim.
Roger Waters. Data premiery i fragment nowej płyty
Na początku interesował go blues i rock’n’roll, dzięki czemu nauczył się grać na gitarze i swoje pierwsze pieniądze zarabiał grywając w pubach. W latach 60. przewinął się przez kilka działających w Anglii mało znanych zespołów, aż w 1968 roku dołączył do obiecującej grupy Pink Floyd, która miała na koncie debiutancki album „The Piper at the Gates of Dawn” (1967).
Pink Floyd: „Money”
Złote lata z Pink Floyd
Z Pink Floyd nagrał szereg epokowych albumów, w tym „Atom Heart Mother” (1970), „The Dark Side Of The Moon” (1973), „Wish You Were Here” (1977), „Animals” (1977) i „The Wall” (1979), jednak napięcia pomiędzy nim a Rogerem Watersem, który coraz bardziej dominował jako kompozytor, sprawiły że w 1978 roku zadebiutował jako artysta solowy albumem „David Gilmour”. Tak o jego powstawaniu opowiadał włoskiemu magazynowi „Ciao”:
Działalność Pink Floyd zawsze była bardzo intensywna. Nie mogliśmy sobie pozwalać na trwonienie sił. W zespole takim jak nasz odczuwasz satysfakcję, ale też odpowiedzialność. Na przykład zrodziła się taka paranoja, że każdy następny album musi być lepszy od poprzedniego. Po nagraniu płyty „Animals” stwierdziliśmy, że musimy porządnie wypocząć. Zdecydowałem, że podczas tego odpoczynku wolę popracować, ale na własny rachunek. W moim mniemaniu muzyka na tej płycie jest niepowtarzalna. Nie było sensu przenosić klimatu twórczości Pink Floyd na moją płytę.
W 1985 roku Roger Waters rozstał się z Pink Floyd i David Gilmour przejął rolę lidera. Rok wcześniej jednak nagrał drugi solowy album, „About Face”. Pod jego dowództwem Pink Floyd wydał jeszcze płyty „A Momentary Lapse of Reason” (1987) i „The Division Bell” (1994), odbył też gigantyczne światowe trasy koncertowe, będące kamieniami milowymi w dziedzinie rockowych spektakli. Wkrótce jednak działalność zespołu została zawieszona. Później na krótko wrócił na scenę (występ Live 8 w 2005 roku), a w 2014 roku ukazała się płyta „The Endless River” z niewykorzystanym wcześniej materiałem.
Pink Floyd: „Comfortably Numb”
Wielki powrót solo
W tamtych czasach David Gilmour chętnie udzielał się na płytach innych artystów, w tym Paula McCartneya i Roya Harpera. Z kolejną solową płytą powrócił dopiero w 2006 roku, ale był to powrót w wielkim stylu.
„On an Island” okazał się jednym z jego największych osiągnięć artystycznych. Artysta do współpracy zaprosił całą plejadę gwiazd, w tym przyjaciela z czasów Pink Floyd, Richarda Wrighta, a także polskich artystów Leszka Możdżera i Zbigniewa Preisnera. Sam zainteresowany, który wydał płytę w swoje 60. urodziny, mówił:
Tym razem sytuacja była zupełnie inna. Ten album powstał z uczuciem, że na nim skupia się moja kariera, właśnie on wyraża to, co chcę dziś robić. A więc skoncentrowałem się na nim bardziej niż na poprzednich. Poza tym w mniejszym stopniu zaprzątało mnie tym razem, aby odejść od stylu Pink Floyd. Kiedy nagrywałem poprzednie płyty, pracowałem też z Pink Floyd i zamiast po prostu wyrazić siebie, skupiałem się na tym, by zaproponować na nich coś innego niż z zespołem.
Jeden z najważniejszych koncertów promujących „On an Island” odbył się na terenie Stoczni Gdańskiej, 26 sierpnia 2006 roku. To jego zapis trafił na jedyny koncertowy album artysty, „Live In Gdańsk” (2008).
David Gilmour: „Time”
To dla mnie ekscytujące przeżycie, uczestniczyć w obchodach kolejnej rocznicy powstania „Solidarności”, organizacji, która jest bliska memu sercu
– mówił podczas konferencji prasowej w Gdańsku.
W późniejszych latach David Gilmour nawiązał współpracę z zespołem The Orb, a z solowym materiałem powrócił w 2015 roku, wydając „Rattle That Lock”. 25 czerwca 2016 roku po raz drugi wystąpił w Polsce, tym razem na Placu Wolności we Wrocławiu.
David Gilmour: „Rattle That Lock”
(w materiale wykorzystano fragmenty tekstu „Na własny rachunek”, który opublikowany został w numerze „Teraz Rock” 10/2015).
rf
