Gojira tłumaczy, dlaczego nie śpiewa po francusku

Wiele polskich zespołów rockowych, rozpoczynając karierę staje przed dylematem: śpiewać w języku ojczystym? Czy po angielsku? Oba rozwiązania mają swoje uzasadnienia. Ale Gojira nie miała wątpliwości, czy śpiewać w ojczystym języku.

Gojira: Jesteśmy dumni z nowej płyty

W wywiadzie dla „Phyllis” perkusista Gojiry, Mario Duplantier, wytłumaczył, dlaczego zespół nie ma piosenek po francusku:

To bardzo trudny język do śpiewania. Na przykład w języku hiszpańskim wiele słów kończy się na „o” lub „a” – „potato”, „tomato”. Ale we francuskim pomijamy końcówkę i wychodzi „tomat”. Śpiewanie w tym języku nie brzmi fajnie.

Rzeczowniki przyjmują męski albo żeński rodzaj. Na przykład „stół” jest rodzaju żeńskiego, mówimy więc „la table”, ale pies jest rodzaju męskiego – „le chien”. Trzeba więc ciągle przechodzić między „la” i „le”. Gramatyka też jest skomplikowana.

Poza tym nasze przesłanie jest uniwersalne i chcemy, żeby wszyscy rozumieli teksty. Ciężka muzyka jest bardzo międzynarodowa, od początku więc chcieliśmy kierować nasze przesłanie do całego świata. A że mój brat, [Joe], dobrze mówi po angielsku, było to dla niego naturalne.

%%REKLAMA%%

Ostatni album zespołu Gojira ukazał się w 2016 roku pod tytułem „Magma”. Grupa pracuje już nad nowym materiałem. W wywiadzie dla radia „KBear 101” perkusista Mario Duplantier powiedział:

Prace przebiegają sprawnie. Nie mogę podać zbyt wielu szczegółów, bo musimy uzgodnić z naszymi partnerami takie sprawy, jak data wydania i tak dalej. Ale mogę powiedzieć, że pracujemy ciężko. Jesteśmy bardzo szczęśliwi i bardzo dumni z nowej płyty. Nie mogę się doczekać, aż będę mógł podać więcej szczegółów.

Gojira to francuski zespół metalowy, który powstał w 1996 roku, początkowo pod nazwą Godzilla. Grupa zadebiutowała w 2001 roku albumem „Terra Incognita” i szybko zyskała popularność na scenie metalowej za sprawą charakterystycznego brzmienia i tekstów utworów, które często poruszają tematy ekologiczne. Do najbardziej znanych albumów zespołu należą „From Mars to Sirius” (2005), „The Way of All Flesh” (2008) i „L'Enfant Sauvage” (2012).

rf